De WUR organiseerde op 21 maart de studiedag ‘Zelforganisatie is beter voor natuur’. Tijdens deze dag bleek met name uit een aantal praktijkvoorbeelden dat dit niet per definitie het geval is, maar dat er zeker mogelijkheden zijn voor grote betrokkenheid van ‘burgers’ bij natuur. En dat het loont hiermee te experimenteren. Van de overheid maar ook van de ’traditionele’ natuurbeherende organisaties vraagt dit overigens wel een andere houding. Dat dit goed mogelijk is bewijst het voorbeeld van het Curringherveld. Het Groningse dorp Kornhorn (700 inwoners) beheert via een stichting dit gebied dat door Staatsbosbeheer in 1997 werd verworven als onderdeel van de Ecologische Hoofdstructuur. SBB wilde invulling geven aan het concept ‘vermaatschappelijking’ en betrok vanaf het begin het dorp actief bij inrichting en beheer. Zozeer zelfs dat in 2001 het gebied werd overgedragen aan het dorp in de vorm van een bruikleen-beheer overeenkomst. Het dorp is nu zelf verantwoordelijk voor het beheer en ontvangt jaarlijks een financiële vergoeding. Inmiddels krijgt de plaatselijke school er buitenonderwijs, vindt elk jaar een cultureel festival plaats en zijn wandelpaden en bruggetjes aangelegd. Voor de dorpsbewoners uit zich de waarde van het gebied in een grote betrokkenheid. Opzichter Nico Boele, vanaf het begin vanuit SBB aanjager, verwoordde het treffend: ‘Het juridisch eigendom is niet zo relevant; veel belangrijker is het spirituele eigenaarschap’. Inspirerend! Klik hier voor een sfeerimpressie van de WUR en de verschillende presentaties.

Woensdag 20 maart hield Dieuwke Hovinga – onder grote belangstelling – haar lectorale rede Van Deadline naar Lifeline – Natuur als groeiruimte voor Kinderen. Zij bezet op de Hogeschool Leiden het lectoraat Natuur & Ontwikkeling Kind, een initiatief van de HSL, Veldwerk Nederland en de Thomas Moore Academie. Ter gelegenheid van de rede was een minisymposium georganiseerd rond de centrale vraag hoe natuur van betekenis kan zijn voor een gezonde ontwikkeling van kinderen, in onze hectische tijd waarin volwassenen en kinderen leven van deadline naar deadline. Hovinga pleitte voor natuur als pedagogische ruimte en als een vanzelfsprekendheid in opvoeding en onderwijs. Daar kan ik het vanuit Zin in Groen alleen maar hartgrondig mee eens zijn. Ik ben benieuwd naar de resultaten van haar onderzoek. Voor meer info: http://www.hsleiden.nl/lectoraten/natuur-ontwikkeling-kind/onderzoek